Bardzo ważne na Domówkach są nasze kurnikowe rytuały. Najważniejszym jest nasza poranna i wieczorna modlitwa, no i Msza, które wyznaczają nam rytm bycia w tym Domu. Innymi powtarzającym się rytuałem jest na przykład dzielnia, albo chwila ciszy przed Mszą.

Domówki, jak większość rzeczy, które dzieją w Kurniku, mieszczą tyle ludzi, ile jest w stanie zmieścić się przy dużym stole, czyli max 12. Czasem z premią do 14. I ksiądz. I ani człowieka więcej. To ich bardzo ważna cecha.

To, co jest charakterystyczne dla Domówek i każdego bycia w Kurniku, to zadania, które przyjmują uczestnicy, byśmy sprawnie w tym domu funkcjonowali, takie jak eko-służba (gospodarka odpadami), zaopatrzenie (kupowanie bułek i innych potrzebnych rzeczy), kościelny (przygotowanie kaplicy) i kilka innych. Jednym z ważnych domówkowych zadań jest gotowanie, którym zajmujemy się sami, dzieląc je na dyżury po kilka osób.

Zadaniem, które dajemy sobie na Domówkach, a które bardzo nas wiąże z Kurnikiem jest zadbanie o to, by w tym domu było ładnie i by dobrze funkcjonował. Podczas Domówek więc: kosimy trawę, grabimy, rąbiemy i układamy drewno, sprzątamy w środku, sprzątamy na zewnątrz, malujemy, przemeblowujemy, sadzimy kwiatki i znowu grabimy trawę.